Elli yıldan daha uzun bir süredir dünya Joan Baez'i tanıyor. Politik mücadeleleriyle kolkola giden müzik kariyeri boyunca başından çok şeyler geçti. 15 yaşında gitar çalmaya başladı. Otoriteye ilk karşı gelişi 16 yaşındayken, bombardıman tatbikatı sırasında lise binasını terketmemekte direnmesiydi.

1975 tarihli Diamonds and Rust şarkısında Joan Baez on yıl önceki eski aşkını anlatmaktadır. Joan Baez'in eski sevgilisi onu telefonla aramış ve bu hareketiyle 'bir yangının külünü yeniden yakıp geçmiştir'.

Joan Baez anılarını acıyla hatırlarken, karşısındaki adam "Amma nostaljik takılıyorsun, aş bunları" şeklinde bir duyarsızlık içindedir.

Bu şarkıda anlatılan kişinin Bob Dylan olduğu söylenir. Şarkıda 'on yıl önceki' bir ilişkiden söz edilmektedir. Hakikaten de şarkının yapıldığı yıl (1975) Bob Dylan-Joan Baez ilişkisi biteli on yıl olmuştu.

Joan Baez kendi anılarını yazdığı And a Voice to Sing With adlı kitabında, Bob Dylan'la aralarında geçen bir telefon konuşmasını nakleder. Bu konuşma esnasında Joan Baez bu şarkıyı 'o sıralar hapiste olan' kocası David Harris için yazdığını söyler.

Bunu duyan Bob Dylan şaşırır: "Kocan için mi?"
Joan Baez "Ya sen ne sen sanmıştın ki?" diye sorunca
Bob Dylan "Oh, hey, what the fuck do I know?" diyecektir.

Şarkıda söz edilen 'elmas ve pas' metaforu; bir zamanlar değersiz görünen şeylerin zamanla nasıl değerlendiğini (karbonun elmasa dönüşmesi) ve bir zamanlar parlaklığıyla göz alan metallerin zamanla nasıl paslanıp çürüdüğünü belirtmektedir.

Aradan geçip giden zaman;bir zamanlar değersiz olan şeylere değer katarken bir zamanlar parıltısına kandığımız şeyleri çürütür.

DIAMONDS AND RUST   Well I'll be damned   Here comes your ghost again   But that's not unusual   It's just that the moon is full   And you happened to call   And here I sit   Hand on the telephone   Hearing a voice I'd known   A couple of light years ago   Heading straight for a fall   As I remember your eyes   Were bluer than robin's eggs   My poetry was lousy you said   Where are you calling from?   A booth in the midwest   Ten years ago   I bought you some cufflinks   You brought me something   We both know what memories can bring   They bring diamonds and rust   Well you burst on the scene   Already a legend   The unwashed phenomenon   The original vagabond   You strayed into my arms   And there you stayed   Temporarily lost at sea   The Madonna was yours for free   Yes the girl on the half-shell   Would keep you unharmed   Now I see you standing   With brown leaves falling around   And snow in your hair   Now you're smiling out the window   Of that crummy hotel   Over Washington Square   Our breath comes out white clouds   Mingles and hangs in the air   Speaking strictly for me   We both could have died then and there   Now you're telling me   You're not nostalgic   Then give me another word for it   You who are so good with words   And at keeping things vague   Because I need some of that vagueness now   It's all come back too clearly   Yes I loved you dearly   And if you're offering me diamonds and rust   I've already paid

ELMASLAR VE PAS   Lanetlendim şimdi   Çünkü gene geldi senin hayaletin   Ama bu alışılmadık bir şey değil   Dolunay çıktı   Ve senin beni arayacağın tuttu   Ve burada oturup   Elim telefonun üstünde   Birkaç ışık yılı önceden tanıdığım   Bir sesi dinliyorum   Dosdoğru düşüşe geçerek   Hatırladığım kadarıyla   Gözlerin serçe yumurtasından daha maviydi   Şairliğimin berbat olduğunu söylemiştin   Nereden arıyorsun?   Ortabatı'da bir telefon kulübesinden?   On yıl önce   Sana kol düğmeleri almıştım   Sen bana bir şeyler getirmiştin   Hatıraların ne getirebileceğini biliriz ikimiz de   Elmaslar ve pas getirirler   Sahneye daldın   Zaten bir efsaneydin   Yıkanmamış bir fenomen   Orijinal serseri   Kollarıma sığındın   Ve orada kaldın   Geçici olarak kaybolmuştun denizde   Madonna senin olmuştu bedavaya   Evet, kabuğundaki kız   Seni incinmekten koruyacaktı   Şimdi görüyorum ayaktasın   Etrafına düşen kuru yapraklarla   Ve saçlarında kar   Şimdi gülümsüyorsun   Washington Meydanı'ndaki   O salaş otelin penceresinden..   Nefesimiz beyaz buğularla çıkıp   Birbirine karişiyor ve havada kaliyor   Kendi adima konuşmam gerekirse   Ikimiz de orada ölebilirdik o zaman   Şimdi bana diyorsun ki   Nostaljiyle işin yok   Öyleyse başka bir laf söyle bana   (Bu duruma uyan)   Sen çok iyisindir kelimelerle oynamakta   Ve işleri belirsiz birakmakta   Çünkü öyle bir belirsizlige ihtiyacım var şimdi   Herşey çok fazla açik görünüyor   Evet çok sevmiştim seni   Ve bana elmaslar ve pas sunuyorsan   Zaten ödedim (bedelini)