Yaygın bir inanışa göre, ortamlardan manita kaldırmanın en geçerli yollarından biri gitar çalmaktır. Alacaksınız bir gitar, üç beş akor basmasını öğreneceksiniz. Biraz da şarkı söyleyebiliyorsanız, ooh sizden kralı yok!

(Duyduğuma göre bu bir şehir efsanesiymiş. Gitar çalan adamlar böyle hava basarlarmış ama işin aslı yokmuş. Valla işin doğrusunu ben bilmiyorum, benimki geyik muhabbeti işte. Gitar çalmayı da bilmem zaten.)

Kızlar arasında da "Ayy gitarist bir çocukla beraber oldum bütün yaz boyunca.." türü geyikler dönüyor mudur bilemem. Bateristlere hasta olduğunu söyleyen bir kız tanımıştım bir zamanlar. Ama takdir edersiniz ki, kamp ateşinin önünde veya deniz kenarında müzik yapıp kız tavlamak için bateriyi oralara taşımak biraz salakça olurdu yani. Gitar bu açıdan daha pratik görünüyor.

Kendi payıma konuşayım, Bakırköy'den Cankurtaran'a veya Üsküdar'dan Harem'e kadarki sahilde kayalıkların üstünde gitar çalan tek tük tipleri görünce beni gülme tutuyor. Kız tavlayabiliyorlar mıdır bilemem, ama şarkıların ırzına geçtikleri kesin! Komik duruma düştükleriyle kalıyorlar bana kalırsa. (Buna da şükür, ya sahilde zurna çalmaya kalksalardı?)

Johnny Guitar şarkısı meşhur olalı altmış yıldan fazla oldu. Bugün çalan şarkılardan hangisi altmış yıl sonra hala dinlenecek ki? Şarkıyı seslendiren Peggy Lee (asıl adıyla Norma Deloris Egstrom) 26 Mayıs 1920'de Kuzey Dakota'da doğdu, uzun bir ömür sürdükten sonra 21 Ocak 2002'de aramızdan ayrıldı. Toprağı bol olsun. Bu şarkıda Peggy, aşık olduğu Johnny'e şöyle seslenir: Soğuk olsan ne çıkar? İçin sıcacıktır senin... Gitsen ne olur, kalsan ne olur Ben (gene de) seni seviyorum Zalimsen ne olmuş? Nazik de olabilirsin, biliyorum Kötü taraflarınızı gördüğü halde, sizin içinizdeki İYİ tarafları bilen ve sizi buna rağmen değil, BU YÜZDEN seven bir kadın! Hangi erkek böyle bir şeyi düşlemez ki? (Ama nerdeeee? Şimdi kaldı mı öyle kadın?)

JOHNNY GUITAR   Play the guitar,   Play it again, my Johnny   May be you're cold   But you're so warm inside   I was always a fool for my Johnny   For the one they call Johnny Guitar   Play it again, Johnny Guitar...   What if you go, what if you stay?   I love you   What if you're cruel?   You can be kind, I know   There was never a man like my Johnny   Like the one they call Johnny Guitar   There was never a man like my Johnny   Like the one they call Johnny Guitar   Play it again, Johnny guitar...

Bu şarkının yer aldığı 1954 tarihli bir de Johnny Guitar filmi vardır ki, görmediyseniz valla çok yazık olmuş! Klasik Western filmlerine pek benzemez.

Başroldeki Joan Crawford, kendi ayakları üstünde dimdik duran Vienna adında delikanlı bir kadını canlandırır.

O kadın ki sevdiği adam için canını tehlikeye atmaktan çekinmez ama bir gün olsun "Ne olacak bizim sonumuz? Hadi evlenelim de çoluk çocuğa karışalım..." diye dırdır etmez..

Kendisi ne kadar sağlam ve gerçekçiyse, aşkı da o kadar harbidir.

Güzel bir aşkı piç etmenin en garantili yolu, aşık olduğunuz kişiyle evlenmektir. Vienna bunu bilir.

Uğruna ölümlerden döndüğü adama
"What if you go, what if you stay?
I love you.." diye seslenecek ve finalde muradına erecektir.

Akıllı ve cesur bir kadın, aşkı da böyle yaşar işte! Helal olsun!

Altmış küsur yıl sonra bile Johnny Guitar şarkısı zevkle dinleniyor ve filmi hala hayranlıkla seyrediliyorsa, herhalde bunları düşündürdüğü için olsa gerek.