Rock müzik dinleyicisinin "Kimse bilmiyor" sevinci Bir rock müzik dinleyicisi için en zor anlar, sevdiği bir parçanın cover'ının rock müzikle alakası olmayan bir dinleyici kitlesi tarafından sevilmesidir. Cover parçayı coşkuyla karşılayan kitleye tiksintiyle bakar rock müzik dinleyicisi. Biricik şarkısı onun elinden alınmış, onun kıymetini bilmeyen denyo insanların pis ağızlarına yapışmıştır.
İnsanı sevdiği şarkıdan soğutur bu kitle. Eğer şarkı çok ayağa düşmüşse şarkıdan usulca vazgeçer rock müzik dinleyicisi. Ama eğer hala dinlediğinde içi kıpır kıpır oluyor, ona bazı duyguları hatırlatıyorsa.. hele hele bir de yapılan cover'ı orijinalinden daha çok beğenmişse işler karışır.
"O parça aslında şu gruba ait" diye bir iki yerde konuşur, hatta YouTube'dan açar orijinalini dinletir. Öğretmen Kemal misali, eğitimsiz halka ışık tutmaktır buradaki amacı. Ama her ders gibi sıkıcıdır bu yaptığı. Kitle huysuzlanır, orijinalini bilmek, dinlemek istemez. "Hadi yaa, demek o gruba aitmiş" diye öylesine bir tepki verir. Yüzlerindeki sıkıntı okunur.
Öğretmen Kemal de zaman zaman "Ben niye bu işi kendime görev edindim ki lan? Bana ne? Eski grup vermiş, yeni grup çalmış. Alan memnun, veren memnun" diyerek kendine yabancılaşır.
Oysa ki rock müziği rock müzik yapan, işte bu "kimse bilmiyor" sevincidir! Rock müzik dinleyicisi kendini özel hissetmek ister. Herkesten daha bireydir. Aksi bir durum olsa pop müzik dinler, herkesle birlikte coşar zaten.
Gizli gizli kimseye sezdirmeden "Abi bunu mutlaka dinleyin" demeden hiç bilmediğim grupları dinleyen arkadaşlarım bile olmuştur. Ve bence rock müziğin en büyük ikilemi bu, yani "kimse bilmiyor" sevincidir.
Dinleyicisi rock müziği kitleselleştirmek istemez. O parça sadece kendine ait olsun, o grup sadece kendine çalsın ister. Bu durumda her dinleyiciye bir grup gerekmektedir ve bu imkansızdır.
Küçük ama gerçekten anlayan kitleye çalmaktan usanan müzisyenlerin ise işleri zordur. Alıngan dinleyicileri ile sürekli bir gerilim içine girerler.
En sonunda da "Ne olursa olsun lan" diyerek geniş kitlelere ulaşmak uğruna kendilerini popun kucağına teslim ederler. Neticede onlar da ekmeğinin peşinde, daha çok para daha geniş hayran kitlesi kazanmak isteyen insanlardır.
Böylece "Kimse bilmiyor" sevinci yüzünden rock müzik sonuçta pop müziğe teslim olur.
Dinleyici içinse çok bir şey farketmez! Onlar zaten "birşey kendini bozsa da onun hakkında konuşsak" diye düşünürler. Sonra da kendilerini özel hissettirecek başka gruplar bulurlar.
"Kimse bilmiyor" sevinci rock müziğin özüdür ve aynı zamanda da rock müziğin sonudur. İşte bu tam bir "rock-çıkmazı"dır.
MÜZİK ANSİKLOPEDİSİ
|
|
Tweets by Eskinin_Adami |